در دنیای ورزشهای رزمی، رقابتها همیشه جذاب و هیجانانگیز هستند، اما برخی از نبردها به دلیل ویژگیهای خاص خود، بیشتر از بقیه توجهها را جلب میکنند. یکی از این نبردها، رویارویی نیکی رودریگز و مایکل پیکلی در مسابقات Fight Pass Invitational 8 است. این دو ورزشکار با وجود اینکه در این رقابتها به یکدیگر احترام میگذارند، اما هیچکدام از روحیه رقابتی خود دست نمیکشند. نیکی رودریگز، یکی از چهرههای محبوب در دنیای جودو و گراپلینگ، به وضوح نشان داده است که برای او هیچ چیز مهمتر از پیروزی نیست. او در مصاحبهای گفت: "مهم نیست که با چه کسی رقابت میکنم، من همیشه تمام توانم را به کار میبرم. " این جمله به خوبی نشاندهنده عزم و اراده او برای پیروزی است. اما سوال اینجاست که آیا این روحیه رقابتی او تنها به مسابقه با مایکل پیکلی محدود میشود یا او در سایر فعالیتها نیز همینطور است؟ مایکل پیکلی نیز به عنوان یک رقیب جدی، به خوبی میداند که رودریگز چه تواناییهایی دارد. او در پاسخ به سوالات خبرنگاران، از نیکی به عنوان یک ورزشکار با استعداد و با تجربه یاد کرد و گفت: "رقابت با نیکی همیشه چالشبرانگیز است، اما من آمادهام تا بهترین عملکردم را ارائه دهم. " این نبرد، نه تنها برای خود این دو ورزشکار، بلکه برای طرفداران گراپلینگ نیز اهمیت زیادی دارد. هر دو ورزشکار به خوبی میدانند که این رقابت میتواند تأثیر زیادی بر آینده حرفهای آنها داشته باشد. بنابراین، انتظار میرود که هر دو با تمام قوا به میدان بیایند و نمایش فوقالعادهای را ارائه دهند. در نهایت، این نبرد به عنوان یکی از مهمترین رویدادهای سال 2024 در دنیای گراپلینگ شناخته میشود. طرفداران این ورزش با اشتیاق منتظر این مسابقه هستند و امیدوارند که شاهد یک رقابت نزدیک و هیجانانگیز باشند. آیا نیکی رودریگز میتواند بر رقیب خود غلبه کند یا مایکل پیکلی در این نبرد پیروز خواهد شد؟ زمان همه چیز را مشخص خواهد کرد.
در صنعت فیلمسازی یک ضربالمثل جالب وجود دارد که میگوید اگر مستندی میسازید، حتماً باید کسی بریتانیایی را برای روایت آن انتخاب کنید؛ چرا که لهجه و تسلط بر زبان انگلیسی به موضوع شما اعتبار خاصی میبخشد. در ده سال گذشته، جان گودن به عنوان یکی از صداهای معتبر در پخشهای UFC شناخته شده است. اگرچه او اهل واتفورد انگلستان است، اما لهجه و صدای دلنشین او تنها یک مزیت اضافی در هنگام میکروفن است. اعتبار او از یک زندگی پر از هنرهای رزمی ناشی میشود. جان میگوید: "من یک پخشکننده آموزشدیده نیستم و هرگز به تلویزیون نرفتهام. من از طریق تمرین هنرهای رزمی به اینجا رسیدم. از هفت سالگی روی تشک جودو بودم و کاراته، بوکس، موی تای، جوجیتسو برزیلی و MMA را تمرین کردهام. هنوز هم بخشی از یک تیم مبارزه هستم. همیشه به تمرین و آموزش فکر کردهام، اما از منظر پخش. گودن برای اولین بار در سال 2014 در کنار دن هاردی به مخاطبان UFC معرفی شد و به پوشش رویدادهای انگلستان و سایر نقاط اروپا پرداخت. در سالهای بعد، استعدادهای او او را به عنوان مجری، تحلیلگر و گوینده در بزرگترین ترویج مبارزات جهان به سایر نقاط جهان برد. اما گودن همچنین یک مرد رسانهای چندوجهی است. او علاوه بر وظایف پخش، با پروژههای مختلفی به عنوان نویسنده، تهیهکننده، مصاحبهگر و تولیدکننده محتوا مشغول است که صدای او را در فضای MMA گسترش میدهد. او میگوید: "من واقعاً به هنرهای رزمی مختلط علاقهمند هستم و به همان اندازه به کشف افراد و کمک به آنها برای بیان داستانشان. گودن به یاد میآورد که روزی که برای اولین بار تماس UFC را دریافت کرد، در حال ارزیابی خسارت آب در یک خانه بود. او میگوید: "هرگز آن روز را فراموش نمیکنم. وقتی تماس آمد، باید احساساتم را سرکوب میکردم تا از آن خانه خارج شوم. در طول ده سال گذشته، گودن لحظات خاصی را تجربه کرده است. او به یاد میآورد که اولین بار میکروفن UFC را در دست گرفت و با چالشهای آن مواجه شد. او همچنین به رویدادهای مهمی مانند کارد مکگرگور در دوبلین و اولین مبارزه قهرمانی UFC که او گزارش کرده، اشاره میکند. گودن همچنین به پروژههای مختلفی که در آنها شرکت کرده، از جمله برنامه Inside The Octagon و سریال Up Close اشاره میکند. او به یاد میآورد که چگونه در Fight Island در زمان قرنطینه جهانی، به عنوان یک پخشکننده رشد کرد و به یاد ماندنیترین لحظات خود را به اشتراک میگذارد. او با افتخار به سفرهایش به لاسوگاس و کار در UFC APEX اشاره میکند و میگوید: "هر بار که به لاسوگاس پرواز میکنم و نوار لاسوگاس را میبینم، دچار احساساتی میشوم که نمیتوانم باور کنم جان گودن از واتفورد این فرصت را دارد که این کار را انجام دهد. ".
نبردی جذاب در انتظار: نیکی رودریگز و مایکل پیکلی در فایت پس اینویتیشنال 8
در دنیای ورزشهای رزمی، رقابتها همیشه با هیجان و تنش همراه هستند، اما نبرد نیکی رودریگز و مایکل پیکلی در فایت پس اینویتیشنال 8 به نوعی خاص و جذاب است. این دو ورزشکار با وجود احترام متقابل، هیچگاه از روحیه رقابتی خود غافل نمیشوند. رودریگز، که به عنوان یکی از چهرههای محبوب در دنیای گراپلینگ شناخته میشود، به وضوح بیان کرده است که برای او مهم نیست که با چه کسی در میدان مبارزه روبرو میشود، او همیشه با تمام قدرت خود به میدان میآید. این روحیه رقابتی او نه تنها در مبارزاتش بلکه در سایر فعالیتهایش نیز مشهود است. مایکل پیکلی نیز به عنوان یک رقیب جدی، به خوبی میداند که رودریگز چه تواناییهایی دارد و این موضوع باعث میشود که او نیز با تمام قوا به میدان بیاید. هر دو ورزشکار به خوبی از اهمیت این مسابقه آگاه هستند و میدانند که پیروزی در این نبرد میتواند به معنای یک قدم بزرگ به سوی موفقیتهای بیشتر باشد. با نزدیک شدن به تاریخ برگزاری این مسابقه، هواداران هر دو ورزشکار به شدت منتظر این نبرد هستند. این مسابقه نه تنها به عنوان یک رقابت ورزشی، بلکه به عنوان یک نمایش از اراده و تلاش دو ورزشکار برجسته در دنیای گراپلینگ محسوب میشود. نیکی رودریگز و مایکل پیکلی هر دو در طول سالهای گذشته ثابت کردهاند که تواناییهای بالایی دارند و این مسابقه فرصتی است تا هر یک از آنها خود را به عنوان بهترین در این رشته معرفی کنند. این نبرد میتواند به یکی از به یادماندنیترین مسابقات تاریخ فایت پس اینویتیشنال تبدیل شود و هواداران را به وجد آورد. در نهایت، این مسابقه تنها یک رقابت نیست، بلکه نمایشی از تلاش، اراده و عشق به ورزش است که میتواند الهامبخش بسیاری از جوانان و علاقهمندان به ورزشهای رزمی باشد. با این حال، تنها زمان مشخص خواهد کرد که کدام یک از این دو ورزشکار برنده میدان خواهد بود و نام خود را در تاریخ ثبت خواهد کرد.
کالوم والش در بازگشت به ایرلند با ناک اوت دوم، قهرمانی خود را حفظ کرد
کالوم والش، بوکسور جوان و بااستعداد ایرلندی، در بازگشت پرشور خود به زادگاهش ایرلند، با ناک اوت در دور دوم، عنوان قهرمانی WBC قارهای آمریکا در وزن سوپر ولتر را حفظ کرد. این رویداد در 3Arena دابلین برگزار شد و هواداران را به وجد آورد. در مسابقه اصلی، علی احمدوف با پیروزی نزدیک در تصمیم داوری، پییر هوبرت دیبوم را شکست داد و در وزن سوپر میانه به پیروزی رسید. در اینجا نگاهی به نحوه برگزاری هشت مسابقه در دابلین داریم. در اولین مسابقه، دو رقیب دوستانه آماتور، الا تامپسون و ابی مالی، برای سه دور به رقابت پرداختند. در حالی که مالی در دو دور اول برتری داشت، اما تامپسون در دور پایانی تلاش کرد تا به بازی برگردد. این مسابقه به عنوان یک نمایشگاه برگزار شد و هیچ امتیازی برای این دو نوجوان 16 ساله ثبت نشد. گرت داولینگ، بوکسور تازهکار دابلینی، با یک ناک اوت در دور دوم، دانیل نوواک را به زمین انداخت و جمعیت را به هیجان آورد. داولینگ با قدرت به میدان آمد و در کمتر از 30 ثانیه، با یک هوک چپ، نوواک را به زمین فرستاد. او با شتاب به دنبال پایان کار بود و با یک راست دیگر، دومین ناک داون را رقم زد. نوواک هرچند از دور اول عبور کرد، اما در دور دوم، داولینگ با یک هوک چپ دیگر، دستکش نوواک را به زمین فرستاد و داور مسابقه را وادار به توقف کرد. در ادامه، شونا اوکیف، بوکسور سبک وزن ایرلندی، با یک ناک اوت در دور چهارم، والگردور گودستینسدوتیر را شکست داد و به رکورد 3-0 رسید. اوکیف در دورهای ابتدایی با ضربات خود، بینی حریفش را خونین کرد و در نهایت، با فشار به حریف، باعث توقف مسابقه شد. کریگ اوبراین، بوکسور دابلینی، در یک مسابقه هیجانانگیز، ادوارد داناوان را با تصمیم فنی تقسیم شکست داد و عنوان قهرمانی سوپر ولتر Celtic را به دست آورد. اوبراین با شروع خوب و ضربات دقیق، توانست برتری خود را حفظ کند. تیم هواداران در 3Arena با ناک اوت توماس کارتی در دور دوم، به اوج خود رسید. کارتی با قدرت و دقت، حریف آرژانتینی خود، جاناتان ورگارا را به زمین انداخت و به رکورد 9-0 رسید. در نهایت، کالوم والش با یک ناک اوت در دور دوم، قهرمانی خود را حفظ کرد و به رکورد 12-0 رسید. این شب پرهیجان در دابلین، نشاندهنده قدرت و استعداد بوکسورهای ایرلندی بود و هواداران را به وجد آورد.
جان گودن: صدای معتبر UFC و سفر به دنیای هنرهای رزمی
در دنیای سینما، یک کلیشه جالب وجود دارد که میگوید اگر مستند میسازید، حتماً باید کسی بریتانیایی را برای روایت آن انتخاب کنید. این ایده به این دلیل است که لهجه و تسلط بر زبان انگلیسی به موضوع شما اعتبار میبخشد. در ده سال گذشته، جان گودن با صدای دلنشین و لهجه بریتانیاییاش به پخشهای UFC اعتبار زیادی بخشیده است. اما اعتبار او تنها به لهجهاش برنمیگردد، بلکه ناشی از زندگیاش در دنیای هنرهای رزمی است. او میگوید: "من یک پخشکننده آموزشدیده نیستم و هیچگاه به تلویزیون نرفتهام. من از طریق تمرین هنرهای رزمی وارد این حوزه شدم. از هفت سالگی روی تشک جودو بودم و به کاراته، بوکس، موی تای و جوجیتسو برزیلی پرداختم. هنوز هم بخشی از یک تیم مبارزه هستم. " گودن برای اولین بار در سال 2014 در کنار دن هاردی به مخاطبان UFC معرفی شد و از آن زمان به عنوان تحلیلگر و گوینده در بزرگترین رویدادهای مبارزات مختلط در سطح جهانی فعالیت کرده است. او همچنین به عنوان نویسنده، تهیهکننده، مصاحبهگر و پادکستر، صدای مهمی در دنیای MMA به شمار میرود. او میگوید: "من به هنرهای رزمی مختلط بسیار علاقهمندم و همچنین به کشف داستانهای مردم و کمک به آنها برای بیان این داستانها. " گودن به یاد میآورد که چگونه اولین بار تماس دعوت به کار در UFC را دریافت کرد. او در حال ارزیابی خسارت آب در یک خانه بود که ناگهان تماس UFC را دریافت کرد. او میگوید: "هرگز آن روز را فراموش نمیکنم. در آن لحظه، احساس میکردم که باید احساساتم را کنترل کنم. وقتی از آن خانه خارج شدم، در ون خود شروع به فریاد زدن کردم. " در طول ده سال گذشته، گودن لحظات خاصی را تجربه کرده است. او به یاد میآورد که چگونه در اولین رویداد UFC در دوبلین، شاهد صعود کانر مکگرگور به اوج بود. همچنین او به اولین مبارزه قهرمانی UFC که گزارش کرده است، یعنی مبارزه جوآنا یدرزیک با جسیکا پن، اشاره میکند. او میگوید: "این لحظه برای من بسیار خاص بود زیرا به عنوان یک گزارشگر، توانستم داستان او را از نزدیک ببینم. " گودن همچنین به برنامه "Inside The Octagon" اشاره میکند که او و دن هاردی آن را راهاندازی کردند و به تحلیل مبارزات پرداختند. او میگوید: "این برنامه به ما اجازه داد تا گفتگوهای خصوصیمان را به تصویر بکشیم و برای طرفداران MMA جذاب باشد. " در نهایت، او به سفرهایش به ایالات متحده و کار در UFC APEX اشاره میکند و میگوید: "هر بار که به لاسوگاس میروم، احساس میکنم که در یک رویا هستم. من از واتفورد به اینجا آمدهام و اکنون در بهترین صندلیها نشستهام و شاهد مبارزات بزرگترین ورزشکاران جهان هستم. ".
نبرد جذاب نیکی رودریگز و مایکل پیکلی در فایت پس اینویتیشنال 8
در دنیای مسابقات ورزشی، برخی رقابتها به خاطر هیجان و تنشهای موجود در آنها به یاد ماندنی میشوند. اما نبرد نیکی رودریگز و مایکل پیکلی در فایت پس اینویتیشنال 8، شاید به عنوان یکی از جذابترین رقابتها در تاریخ این مسابقات شناخته نشود، اما هیچکس نمیتواند انکار کند که این دو ورزشکار، با توجه به روند سال 2024، به عنوان سرخطزنهای این رویداد انتخاب شدهاند. هر دو ورزشکار، نیکی رودریگز و مایکل پیکلی، به یکدیگر احترام میگذارند و از یکدیگر به خوبی یاد میکنند، اما این احترام به معنای کاهش انگیزه رقابتی آنها نیست. نیکی رودریگز، با اعتماد به نفس و اشتیاقی که در کلامش موج میزند، میگوید که برای او مهم نیست که با چه کسی رقابت میکند، او همیشه تمام تلاشش را میکند و به میدان میآید. این روحیه رقابتی او به وضوح نشان میدهد که او به دنبال پیروزی است و هیچ چیز نمیتواند او را از هدفش دور کند. اما سوالی که مطرح میشود این است که آیا این انگیزه و اشتیاق او تنها محدود به رقابت با مایکل پیکلی است یا او در سایر فعالیتها نیز همین روحیه را دارد؟ پاسخ به این سوالها به خوبی نشاندهنده شخصیت نیکی رودریگز است که در دنیای گراپلینگ به عنوان یکی از محبوبترینها شناخته میشود. او نه تنها در میدان مبارزه، بلکه در زندگی روزمرهاش نیز به دنبال چالشها و رقابتهای جدید است. این روحیه او باعث شده است که هوادارانش به شدت از او حمایت کنند و او را به عنوان یک قهرمان واقعی در نظر بگیرند. در این میان، مایکل پیکلی نیز به عنوان یک رقیب جدی و با تجربه، به خوبی میداند که برای پیروزی در این مسابقه باید تمام توانش را به کار گیرد. او نیز به نیکی رودریگز احترام میگذارد و میداند که این رقابت میتواند به یکی از به یاد ماندنیترین لحظات زندگیاش تبدیل شود. در نهایت، نبرد نیکی رودریگز و مایکل پیکلی نه تنها یک مسابقه ورزشی، بلکه یک نمایش از اراده، تلاش و رقابت است که میتواند الهامبخش بسیاری از جوانان و علاقهمندان به ورزش باشد.
در دنیای ورزشهای رزمی، رقابتها همیشه جذاب و هیجانانگیز هستند، اما برخی از نبردها به دلیل ویژگیهای خاص خود، بیشتر از بقیه توجهها را جلب میکنند. یکی از این نبردها، رویارویی نیکی رودریگز و مایکل پیکلی در مسابقات Fight Pass Invitational 8 است. این دو ورزشکار با وجود اینکه در این رقابتها به یکدیگر احترام میگذارند، اما هیچکدام از روحیه رقابتی خود دست نمیکشند. نیکی رودریگز، یکی از چهرههای محبوب در دنیای جودو و گراپلینگ، به وضوح نشان داده است که برای او هیچ چیز مهمتر از پیروزی نیست. او در مصاحبهای گفت: "مهم نیست که با چه کسی رقابت میکنم، من همیشه تمام توانم را به کار میبرم. " این جمله به خوبی نشاندهنده عزم و اراده او برای پیروزی است. اما سوال اینجاست که آیا این روحیه رقابتی او تنها به مسابقه با مایکل پیکلی محدود میشود یا او در سایر فعالیتها نیز همینطور است؟ مایکل پیکلی نیز به عنوان یک رقیب جدی، به خوبی میداند که رودریگز چه تواناییهایی دارد. او در پاسخ به سوالات خبرنگاران، از نیکی به عنوان یک ورزشکار با استعداد و با تجربه یاد کرد و گفت: "رقابت با نیکی همیشه چالشبرانگیز است، اما من آمادهام تا بهترین عملکردم را ارائه دهم. " این نبرد، نه تنها برای خود این دو ورزشکار، بلکه برای طرفداران گراپلینگ نیز اهمیت زیادی دارد. هر دو ورزشکار به خوبی میدانند که این رقابت میتواند تأثیر زیادی بر آینده حرفهای آنها داشته باشد. بنابراین، انتظار میرود که هر دو با تمام قوا به میدان بیایند و نمایش فوقالعادهای را ارائه دهند. در نهایت، این نبرد به عنوان یکی از مهمترین رویدادهای سال 2024 در دنیای گراپلینگ شناخته میشود. طرفداران این ورزش با اشتیاق منتظر این مسابقه هستند و امیدوارند که شاهد یک رقابت نزدیک و هیجانانگیز باشند. آیا نیکی رودریگز میتواند بر رقیب خود غلبه کند یا مایکل پیکلی در این نبرد پیروز خواهد شد؟ زمان همه چیز را مشخص خواهد کرد.
رتبه | مبارز | برد | باخت | مساوی | برد با نظر داور | سابمیشن | ناک اوت | ریچ | استایل |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
مراب دوالیشویلی | %۸۰ | %۲۰ | %۰ | %۷۵ | %۶ | %۱۸ | ۶۸' | Orthodox | |
۱ | شان اومالی | %۹۴ | %۵ | %۰ | %۲۳ | %۵ | %۷۰ | ۷۲' | Switch |
۲ | عمر نورمگومدوف | %۱۰۰ | %۰ | %۰ | %۴۳ | %۴۳ | %۱۲ | ۶۹' | Orthodox |
۳ | پتر یان | %۷۶ | %۲۳ | %۰ | %۵۰ | %۶ | %۴۳ | ۶۷' | Switch |
۴ | کوری سندهاگن | %۸۰ | %۱۹ | %۰ | %۴۱ | %۱۷ | %۴۱ | ۷۰' | Switch |
۵ | دیویسون فیگوریدو | %۸۴ | %۱۲ | %۴ | %۱۹ | %۳۸ | %۴۲ | ۶۸' | Orthodox |
۶ | هنری سجو دو | %۸۴ | %۱۵ | %۰ | %۵۰ | %۰ | %۵۰ | ۶۴' | Orthodox |
۷ | مارلون ورا | %۷۰ | %۲۶ | %۳ | %۲۳ | %۳۸ | %۳۸ | ۷۰.۵' | Switch |
۸ | سونگ یادونگ | %۷۱ | %۲۵ | %۳ | %۴۰ | %۱۵ | %۴۵ | ۶۷' | Orthodox |
۹ | راب فونت | %۷۴ | %۲۵ | %۰ | %۳۵ | %۲۰ | %۴۵ | ۷۱.۵' | Orthodox |
۱۰ | خوزه آلدوی | %۰ | %۰ | %۰ | %۰ | %۰ | %۰ | ۷۰' | Orthodox |
۱۱ | ماریو باوتیستا | %۸۶ | %۱۳ | %۰ | %۳۰ | %۴۶ | %۲۳ | ۶۹' | Switch |
۱۲ | کایلر فیلیپس | %۸۴ | %۱۵ | %۰ | %۳۶ | %۱۸ | %۴۵ | ۷۲' | Orthodox |
۱۳ | جوناتان مارتینز | %۸۱ | %۱۸ | %۰ | %۴۴ | %۱۱ | %۴۴ | ۷۰' | Southpaw |
۱۴ | دومینیک کروز | %۰ | %۰ | %۰ | %۰ | %۰ | %۰ | ۶۸' | Orthodox |
۱۵ | مونتِل جکسون | %۸۶ | %۱۳ | %۰ | %۳۸ | %۷ | %۵۳ | ۷۵.۵' | Southpaw |
در صنعت فیلمسازی یک ضربالمثل جالب وجود دارد که میگوید اگر مستندی میسازید، حتماً باید کسی بریتانیایی را برای روایت آن انتخاب کنید؛ چرا که لهجه و تسلط بر زبان انگلیسی به موضوع شما اعتبار خاصی میبخشد. در ده سال گذشته، جان گودن به عنوان یکی از صداهای معتبر در پخشهای UFC شناخته شده است. اگرچه او اهل واتفورد انگلستان است، اما لهجه و صدای دلنشین او تنها یک مزیت اضافی در هنگام میکروفن است. اعتبار او از یک زندگی پر از هنرهای رزمی ناشی میشود. جان میگوید: "من یک پخشکننده آموزشدیده نیستم و هرگز به تلویزیون نرفتهام. من از طریق تمرین هنرهای رزمی به اینجا رسیدم. از هفت سالگی روی تشک جودو بودم و کاراته، بوکس، موی تای، جوجیتسو برزیلی و MMA را تمرین کردهام. هنوز هم بخشی از یک تیم مبارزه هستم. همیشه به تمرین و آموزش فکر کردهام، اما از منظر پخش. گودن برای اولین بار در سال 2014 در کنار دن هاردی به مخاطبان UFC معرفی شد و به پوشش رویدادهای انگلستان و سایر نقاط اروپا پرداخت. در سالهای بعد، استعدادهای او او را به عنوان مجری، تحلیلگر و گوینده در بزرگترین ترویج مبارزات جهان به سایر نقاط جهان برد. اما گودن همچنین یک مرد رسانهای چندوجهی است. او علاوه بر وظایف پخش، با پروژههای مختلفی به عنوان نویسنده، تهیهکننده، مصاحبهگر و تولیدکننده محتوا مشغول است که صدای او را در فضای MMA گسترش میدهد. او میگوید: "من واقعاً به هنرهای رزمی مختلط علاقهمند هستم و به همان اندازه به کشف افراد و کمک به آنها برای بیان داستانشان. گودن به یاد میآورد که روزی که برای اولین بار تماس UFC را دریافت کرد، در حال ارزیابی خسارت آب در یک خانه بود. او میگوید: "هرگز آن روز را فراموش نمیکنم. وقتی تماس آمد، باید احساساتم را سرکوب میکردم تا از آن خانه خارج شوم. در طول ده سال گذشته، گودن لحظات خاصی را تجربه کرده است. او به یاد میآورد که اولین بار میکروفن UFC را در دست گرفت و با چالشهای آن مواجه شد. او همچنین به رویدادهای مهمی مانند کارد مکگرگور در دوبلین و اولین مبارزه قهرمانی UFC که او گزارش کرده، اشاره میکند. گودن همچنین به پروژههای مختلفی که در آنها شرکت کرده، از جمله برنامه Inside The Octagon و سریال Up Close اشاره میکند. او به یاد میآورد که چگونه در Fight Island در زمان قرنطینه جهانی، به عنوان یک پخشکننده رشد کرد و به یاد ماندنیترین لحظات خود را به اشتراک میگذارد. او با افتخار به سفرهایش به لاسوگاس و کار در UFC APEX اشاره میکند و میگوید: "هر بار که به لاسوگاس پرواز میکنم و نوار لاسوگاس را میبینم، دچار احساساتی میشوم که نمیتوانم باور کنم جان گودن از واتفورد این فرصت را دارد که این کار را انجام دهد. ".
در دنیای ورزشهای رزمی، رقابتها همیشه با هیجان و تنش همراه هستند، اما نبرد نیکی رودریگز و مایکل پیکلی در فایت پس اینویتیشنال 8 به نوعی خاص و جذاب است. این دو ورزشکار با وجود احترام متقابل، هیچگاه از روحیه رقابتی خود غافل نمیشوند. رودریگز، که به عنوان یکی از چهرههای محبوب در دنیای گراپلینگ شناخته میشود، به وضوح بیان کرده است که برای او مهم نیست که با چه کسی در میدان مبارزه روبرو میشود، او همیشه با تمام قدرت خود به میدان میآید. این روحیه رقابتی او نه تنها در مبارزاتش بلکه در سایر فعالیتهایش نیز مشهود است. مایکل پیکلی نیز به عنوان یک رقیب جدی، به خوبی میداند که رودریگز چه تواناییهایی دارد و این موضوع باعث میشود که او نیز با تمام قوا به میدان بیاید. هر دو ورزشکار به خوبی از اهمیت این مسابقه آگاه هستند و میدانند که پیروزی در این نبرد میتواند به معنای یک قدم بزرگ به سوی موفقیتهای بیشتر باشد. با نزدیک شدن به تاریخ برگزاری این مسابقه، هواداران هر دو ورزشکار به شدت منتظر این نبرد هستند. این مسابقه نه تنها به عنوان یک رقابت ورزشی، بلکه به عنوان یک نمایش از اراده و تلاش دو ورزشکار برجسته در دنیای گراپلینگ محسوب میشود. نیکی رودریگز و مایکل پیکلی هر دو در طول سالهای گذشته ثابت کردهاند که تواناییهای بالایی دارند و این مسابقه فرصتی است تا هر یک از آنها خود را به عنوان بهترین در این رشته معرفی کنند. این نبرد میتواند به یکی از به یادماندنیترین مسابقات تاریخ فایت پس اینویتیشنال تبدیل شود و هواداران را به وجد آورد. در نهایت، این مسابقه تنها یک رقابت نیست، بلکه نمایشی از تلاش، اراده و عشق به ورزش است که میتواند الهامبخش بسیاری از جوانان و علاقهمندان به ورزشهای رزمی باشد. با این حال، تنها زمان مشخص خواهد کرد که کدام یک از این دو ورزشکار برنده میدان خواهد بود و نام خود را در تاریخ ثبت خواهد کرد.
کالوم والش، بوکسور جوان و بااستعداد ایرلندی، در بازگشت پرشور خود به زادگاهش ایرلند، با ناک اوت در دور دوم، عنوان قهرمانی WBC قارهای آمریکا در وزن سوپر ولتر را حفظ کرد. این رویداد در 3Arena دابلین برگزار شد و هواداران را به وجد آورد. در مسابقه اصلی، علی احمدوف با پیروزی نزدیک در تصمیم داوری، پییر هوبرت دیبوم را شکست داد و در وزن سوپر میانه به پیروزی رسید. در اینجا نگاهی به نحوه برگزاری هشت مسابقه در دابلین داریم. در اولین مسابقه، دو رقیب دوستانه آماتور، الا تامپسون و ابی مالی، برای سه دور به رقابت پرداختند. در حالی که مالی در دو دور اول برتری داشت، اما تامپسون در دور پایانی تلاش کرد تا به بازی برگردد. این مسابقه به عنوان یک نمایشگاه برگزار شد و هیچ امتیازی برای این دو نوجوان 16 ساله ثبت نشد. گرت داولینگ، بوکسور تازهکار دابلینی، با یک ناک اوت در دور دوم، دانیل نوواک را به زمین انداخت و جمعیت را به هیجان آورد. داولینگ با قدرت به میدان آمد و در کمتر از 30 ثانیه، با یک هوک چپ، نوواک را به زمین فرستاد. او با شتاب به دنبال پایان کار بود و با یک راست دیگر، دومین ناک داون را رقم زد. نوواک هرچند از دور اول عبور کرد، اما در دور دوم، داولینگ با یک هوک چپ دیگر، دستکش نوواک را به زمین فرستاد و داور مسابقه را وادار به توقف کرد. در ادامه، شونا اوکیف، بوکسور سبک وزن ایرلندی، با یک ناک اوت در دور چهارم، والگردور گودستینسدوتیر را شکست داد و به رکورد 3-0 رسید. اوکیف در دورهای ابتدایی با ضربات خود، بینی حریفش را خونین کرد و در نهایت، با فشار به حریف، باعث توقف مسابقه شد. کریگ اوبراین، بوکسور دابلینی، در یک مسابقه هیجانانگیز، ادوارد داناوان را با تصمیم فنی تقسیم شکست داد و عنوان قهرمانی سوپر ولتر Celtic را به دست آورد. اوبراین با شروع خوب و ضربات دقیق، توانست برتری خود را حفظ کند. تیم هواداران در 3Arena با ناک اوت توماس کارتی در دور دوم، به اوج خود رسید. کارتی با قدرت و دقت، حریف آرژانتینی خود، جاناتان ورگارا را به زمین انداخت و به رکورد 9-0 رسید. در نهایت، کالوم والش با یک ناک اوت در دور دوم، قهرمانی خود را حفظ کرد و به رکورد 12-0 رسید. این شب پرهیجان در دابلین، نشاندهنده قدرت و استعداد بوکسورهای ایرلندی بود و هواداران را به وجد آورد.
در دنیای سینما، یک کلیشه جالب وجود دارد که میگوید اگر مستند میسازید، حتماً باید کسی بریتانیایی را برای روایت آن انتخاب کنید. این ایده به این دلیل است که لهجه و تسلط بر زبان انگلیسی به موضوع شما اعتبار میبخشد. در ده سال گذشته، جان گودن با صدای دلنشین و لهجه بریتانیاییاش به پخشهای UFC اعتبار زیادی بخشیده است. اما اعتبار او تنها به لهجهاش برنمیگردد، بلکه ناشی از زندگیاش در دنیای هنرهای رزمی است. او میگوید: "من یک پخشکننده آموزشدیده نیستم و هیچگاه به تلویزیون نرفتهام. من از طریق تمرین هنرهای رزمی وارد این حوزه شدم. از هفت سالگی روی تشک جودو بودم و به کاراته، بوکس، موی تای و جوجیتسو برزیلی پرداختم. هنوز هم بخشی از یک تیم مبارزه هستم. " گودن برای اولین بار در سال 2014 در کنار دن هاردی به مخاطبان UFC معرفی شد و از آن زمان به عنوان تحلیلگر و گوینده در بزرگترین رویدادهای مبارزات مختلط در سطح جهانی فعالیت کرده است. او همچنین به عنوان نویسنده، تهیهکننده، مصاحبهگر و پادکستر، صدای مهمی در دنیای MMA به شمار میرود. او میگوید: "من به هنرهای رزمی مختلط بسیار علاقهمندم و همچنین به کشف داستانهای مردم و کمک به آنها برای بیان این داستانها. " گودن به یاد میآورد که چگونه اولین بار تماس دعوت به کار در UFC را دریافت کرد. او در حال ارزیابی خسارت آب در یک خانه بود که ناگهان تماس UFC را دریافت کرد. او میگوید: "هرگز آن روز را فراموش نمیکنم. در آن لحظه، احساس میکردم که باید احساساتم را کنترل کنم. وقتی از آن خانه خارج شدم، در ون خود شروع به فریاد زدن کردم. " در طول ده سال گذشته، گودن لحظات خاصی را تجربه کرده است. او به یاد میآورد که چگونه در اولین رویداد UFC در دوبلین، شاهد صعود کانر مکگرگور به اوج بود. همچنین او به اولین مبارزه قهرمانی UFC که گزارش کرده است، یعنی مبارزه جوآنا یدرزیک با جسیکا پن، اشاره میکند. او میگوید: "این لحظه برای من بسیار خاص بود زیرا به عنوان یک گزارشگر، توانستم داستان او را از نزدیک ببینم. " گودن همچنین به برنامه "Inside The Octagon" اشاره میکند که او و دن هاردی آن را راهاندازی کردند و به تحلیل مبارزات پرداختند. او میگوید: "این برنامه به ما اجازه داد تا گفتگوهای خصوصیمان را به تصویر بکشیم و برای طرفداران MMA جذاب باشد. " در نهایت، او به سفرهایش به ایالات متحده و کار در UFC APEX اشاره میکند و میگوید: "هر بار که به لاسوگاس میروم، احساس میکنم که در یک رویا هستم. من از واتفورد به اینجا آمدهام و اکنون در بهترین صندلیها نشستهام و شاهد مبارزات بزرگترین ورزشکاران جهان هستم. ".
در دنیای مسابقات ورزشی، برخی رقابتها به خاطر هیجان و تنشهای موجود در آنها به یاد ماندنی میشوند. اما نبرد نیکی رودریگز و مایکل پیکلی در فایت پس اینویتیشنال 8، شاید به عنوان یکی از جذابترین رقابتها در تاریخ این مسابقات شناخته نشود، اما هیچکس نمیتواند انکار کند که این دو ورزشکار، با توجه به روند سال 2024، به عنوان سرخطزنهای این رویداد انتخاب شدهاند. هر دو ورزشکار، نیکی رودریگز و مایکل پیکلی، به یکدیگر احترام میگذارند و از یکدیگر به خوبی یاد میکنند، اما این احترام به معنای کاهش انگیزه رقابتی آنها نیست. نیکی رودریگز، با اعتماد به نفس و اشتیاقی که در کلامش موج میزند، میگوید که برای او مهم نیست که با چه کسی رقابت میکند، او همیشه تمام تلاشش را میکند و به میدان میآید. این روحیه رقابتی او به وضوح نشان میدهد که او به دنبال پیروزی است و هیچ چیز نمیتواند او را از هدفش دور کند. اما سوالی که مطرح میشود این است که آیا این انگیزه و اشتیاق او تنها محدود به رقابت با مایکل پیکلی است یا او در سایر فعالیتها نیز همین روحیه را دارد؟ پاسخ به این سوالها به خوبی نشاندهنده شخصیت نیکی رودریگز است که در دنیای گراپلینگ به عنوان یکی از محبوبترینها شناخته میشود. او نه تنها در میدان مبارزه، بلکه در زندگی روزمرهاش نیز به دنبال چالشها و رقابتهای جدید است. این روحیه او باعث شده است که هوادارانش به شدت از او حمایت کنند و او را به عنوان یک قهرمان واقعی در نظر بگیرند. در این میان، مایکل پیکلی نیز به عنوان یک رقیب جدی و با تجربه، به خوبی میداند که برای پیروزی در این مسابقه باید تمام توانش را به کار گیرد. او نیز به نیکی رودریگز احترام میگذارد و میداند که این رقابت میتواند به یکی از به یاد ماندنیترین لحظات زندگیاش تبدیل شود. در نهایت، نبرد نیکی رودریگز و مایکل پیکلی نه تنها یک مسابقه ورزشی، بلکه یک نمایش از اراده، تلاش و رقابت است که میتواند الهامبخش بسیاری از جوانان و علاقهمندان به ورزش باشد.