تیم ملی فوتبال کشورمان در یک بازی هیجانانگیز و پر از تنش، موفق شد با نتیجهای شگفتانگیز حریف خود را شکست دهد و گام بلندی به سوی صعود به جام جهانی بردارد. این دیدار که در ورزشگاه آزادی برگزار شد، با حضور پرشور هواداران و در شرایطی خاص انجام شد که همه چشمها به عملکرد ملیپوشان دوخته شده بود. در نیمه اول، تیم ملی با یک بازی تهاجمی و هماهنگ، حریف را تحت فشار قرار داد و در دقیقه ۲۵ بازی، با یک ضربه سر زیبا از سوی مهاجم تیم، به گل اول دست یافت. این گل باعث شد تا روحیه بازیکنان افزایش یابد و آنها با اعتماد به نفس بیشتری به بازی ادامه دهند. نیمه دوم با تغییرات تاکتیکی حریف همراه بود، اما تیم ملی با دفاع مستحکم و سازمانیافته خود، اجازه نداد تا حریف به گل تساوی دست یابد. در دقیقه ۷۰، یک ضد حمله سریع و هماهنگ از سوی ملیپوشان، منجر به گل دوم شد که شادی و هیجان را در میان هواداران به اوج رساند. این پیروزی نه تنها سه امتیاز ارزشمند برای تیم ملی به ارمغان آورد، بلکه نشاندهنده عزم و اراده بازیکنان برای رسیدن به هدف بزرگ صعود به جام جهانی بود. سرمربی تیم ملی پس از بازی در مصاحبهای گفت: "ما به سختی کار کردهایم و این پیروزی نتیجه تلاشهای شبانهروزی بازیکنان و کادر فنی است. ما هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن داریم، اما این پیروزی به ما انگیزه بیشتری میدهد. " هواداران نیز با ابراز شادی و حمایت از تیم ملی، به خیابانها ریختند و جشن پیروزی را برگزار کردند. این پیروزی میتواند نقطه عطفی در مسیر صعود به جام جهانی باشد و امیدها را برای آیندهای روشنتر در فوتبال کشورمان زنده نگه دارد. با این پیروزی، تیم ملی به جمع مدعیان صعود به جام جهانی پیوست و حالا همه منتظر دیدارهای آینده هستند تا ببینند آیا این روند مثبت ادامه خواهد داشت یا خیر. در نهایت، این بازی نه تنها یک پیروزی در جدول ردهبندی، بلکه یک پیروزی روحی و روانی برای تیم ملی و هوادارانش بود.
امیت برنان، بوکسور جوان و بااستعداد ایرلندی، در سومین مبارزه حرفهای خود در نیویورک، به شدت هیجانزده بود. این بوکسور که در المپیک 2020 شرکت کرده بود، به مصاف دیوان لی رفت و با وجود مشکلاتی که در روز مبارزه پیش آمد، توانست پیروزی را از آن خود کند. برنان در روز مبارزه، متوجه شد که محافظ دهانش گم شده است. این محافظها بهطور خاص برای هر بوکسور ساخته میشوند و نبود آن میتوانست مشکلساز باشد. اما برنان با خرید محافظهای خودساخته و با وجود عدم تناسب، به میدان رفت و در پایان با تصمیم اکثریت داوران پیروز شد. او این تجربه را به عنوان درسی مهم میداند و میگوید: "گاهی اوقات باید چنین مسائلی پیش بیاید تا متوجه شوید که برای رسیدن به اهداف بزرگتر باید همه چیز را در دست بگیرید. من اکنون آمادهام تا در مبارزه بعدیام در 3Arena دوبلین، مقابل کوین کرونین برای عنوان قهرمانی سوپر میدلویت، به بهترین شکل ظاهر شوم. " برنان که اکنون 33 سال دارد، به خوبی میداند که زمان به نفع او نیست و قصد دارد تا 37 سالگی از دنیای بوکس خداحافظی کند. او میگوید: "من جوان نیستم و باید زمان از دست رفته را جبران کنم. به همین دلیل است که در این چهار مبارزه، برای دومین بار برای عنوان قهرمانی Celtic میجنگم. " او همچنین به تجربههایش در مبارزات قبلی اشاره میکند و میگوید: "مبارزه با دیوان لی در نیویورک، تجربهای بود که به من کمک کرد تا به بلوغ بیشتری در این ورزش دست یابم. با وجود اینکه تنها 4-0 هستم، اما به دلیل مبارزاتم، تجربهای مشابه یک بوکسور 10-0 دارم. " برنان با داشتن دارن بارکر، قهرمان سابق جهان در کنار خود، به خوبی میداند که باید به درستی مدیریت شود. او همچنین به این نکته اشاره میکند که به عنوان یک الماس، هر حریفی که با او مبارزه میکند، انگیزه بیشتری برای پیروزی دارد. "وقتی با بوکسورهایی مبارزه میکنید که ممکن است سابقه خوبی نداشته باشند، آنها به خاطر اینکه با یک الماس مبارزه میکنند، بهتر عمل میکنند. " برنان به شدت به ورزش بوکس علاقهمند است و میگوید: "فرداها تنها به خاطر چیزهایی که به دست نیاوردهام، پشیمان نخواهم شد. من در حال حاضر به دنبال رویای خود هستم و اگر به نتیجه نرسم، میتوانم با آن زندگی کنم. " او همچنین به رویای بزرگش برای مبارزه در مادیسون اسکوئر گاردن اشاره میکند و میگوید: "این همیشه رویای من بوده است. من به عنوان یک بوکسور حرفهای، میخواهم این رویا را به حقیقت تبدیل کنم و اگر به پیروزیهای بیشتری دست یابم، این رویا به واقعیت خواهد پیوست. ".
پیروزی شگفتانگیز تیم ملی فوتبال ایران در برابر حریف قدرتمند
تیم ملی فوتبال ایران در یک بازی هیجانانگیز و نفسگیر موفق شد تا با نتیجهای شگفتانگیز حریف قدرتمند خود را شکست دهد. این دیدار که در ورزشگاه آزادی برگزار شد، به یکی از به یادماندنیترین مسابقات تاریخ فوتبال ایران تبدیل شد. بازیکنان تیم ملی با نمایش فوقالعاده خود، نشان دادند که برای رسیدن به موفقیت هیچ چیزی نمیتواند مانع آنها شود. در نیمه اول بازی، تیم ملی ایران با یک شروع قدرتمند و تهاجمی به میدان آمد و در دقیقه ۱۵ بازی، با یک گل زیبا توسط مهاجم جوان خود، امید نورافکن، به جلو افتاد. این گل باعث شد تا روحیه بازیکنان ایران به شدت افزایش یابد و آنها با اعتماد به نفس بیشتری به بازی ادامه دهند. حریف نیز که تحت فشار قرار گرفته بود، تلاش کرد تا بازی را به تساوی بکشاند، اما دفاع مستحکم ایران اجازه نداد تا آنها به هدف خود برسند. نیمه دوم بازی با شدت بیشتری ادامه یافت. تیم ملی ایران با استفاده از سرعت و تکنیک بالای بازیکنان خود، بارها دروازه حریف را تهدید کرد. در دقیقه ۶۰، ستاره تیم ملی، علیرضا جهانبخش، با یک شوت دیدنی، گل دوم را به ثمر رساند و فاصله را به دو گل افزایش داد. این گل نه تنها به معنای برتری بیشتر ایران بود، بلکه نشاندهنده قدرت و استعداد بالای بازیکنان ایرانی در عرصه بینالمللی بود. حریف در دقایق پایانی تلاش کرد تا با تغییر تاکتیک، نتیجه را به نفع خود تغییر دهد، اما درخشش دروازهبان ایران، سید حسین حسینی، مانع از هرگونه گلزنی شد. او با چند سیو فوقالعاده، به عنوان بهترین بازیکن میدان شناخته شد و تحسین همگان را برانگیخت. در نهایت، سوت پایان بازی به صدا درآمد و تیم ملی ایران با پیروزی ۲-۰ جشنوارهای از شادی و افتخار را در دل هواداران خود به راه انداخت. این پیروزی نه تنها به معنای موفقیت در این بازی خاص بود، بلکه نویدبخش آیندهای روشن برای فوتبال ایران در عرصه بینالمللی به شمار میرود. هواداران با سر دادن شعارهای شاد و پرشور، از بازیکنان خود استقبال کردند و این پیروزی را جشن گرفتند.
کالوم والش: قهرمان آینده با اعتماد به نفس و لهجه ایرلندی
کالوم والش، بوکسور جوان و بااستعداد ایرلندی، هنوز از توجهات و هیاهوی اطرافش خسته نشده است. او با خندهای دلنشین در حین تمرین در باشگاه بوکس Wild Card در هالیوود کالیفرنیا میگوید: "نه، همه چیز خوب است. " این بوکسور جوان که هنوز در کارنامهاش شکست نخورده، تنها چند هفته تا بازگشتش به ایرلند برای مبارزهای مهم با پرزمیسلاو رونوسکی در 3Arena دوبلین فاصله دارد. اگر هم قرار باشد که او دچار اضطراب شود، این احساس در چهرهاش نمایان نیست. والش، که اهل کُرک است، همیشه در رینگ تحت فشار آرام بوده و خارج از رینگ نیز به همان اندازه اعتماد به نفس دارد. این نوع رفتار، قهرمانان و ستارهها را در این صنعت میسازد و والش 23 ساله از زمانی که برای اولین بار دستکشها را به دست کرد، به دنبال این هدف بوده است. او میگوید: "من همیشه اینگونه بودهام. واقعاً نگران چیزها نیستم. بهطور کلی، هیچوقت نگران چیزی نیستم. فقط سعی میکنم هر چیزی را که پیش میآید، بپذیرم. و با فرصتهایی که به دست میآورم، سعی میکنم تا حد امکان از آنها لذت ببرم، زیرا میدانم که این فرصتها به سرعت میآیند و به همان سرعت میتوانند بروند. بنابراین سعی میکنم در لحظه زندگی کنم و از هر چیزی که دارم لذت ببرم. نمیخواهم 40 یا 50 ساله شوم و بگویم، ای کاش بیشتر از آن لذت میبردم. " این نگرش سالمی است که در هر زمینهای از زندگی مفید است، اما بهویژه در دنیای بوکس که همه چیز میتواند در یک لحظه از بین برود. والش در این صنعت بیشتر عمرش را گذرانده و شاهد سقوط دیگران بوده است. او میداند که کارش را انجام داده و حالا زمان لذت بردن از آمادهسازی برای اولین مبارزهاش در خانه به عنوان یک حرفهای است. از زمانی که به کالیفرنیا رفته، به یکی از نامهای داغ در صحنه بوکس ایالات متحده تبدیل شده و رکورد 11-0 با 9 ناکاوت را به دست آورده است. اکنون او به عنوان یک قهرمان بازمیگردد و اگرچه به طور مکرر به خانه سفر میکند، نگران لهجه کالیفرنیاییاش است. او با خنده میگوید: "گاهی اوقات، چند نفر از بچهها به من میگویند یانک. اما من نمیخواهم لهجهام را از دست بدهم. " والش با لهجه ایرلندیاش به 3Arena بازمیگردد تا با رونوسکی، بوکسور لهستانی که رکورد 22-2-1 دارد، مبارزه کند. او میگوید: "این یک اتفاق بزرگ است، اما در نهایت، من باید بروم و برنده شوم. اگر بروم و ناکاوت شوم، همه چیز تمام میشود. " والش با اعتماد به نفس به مبارزهاش نگاه میکند و میگوید: "من به خوبی آمادهام و هیچ شکی در پیروزیام ندارم. این مبارزه برای من بسیار مهم است و میخواهم رکورد بینقصم را حفظ کنم. " او با اشاره به شب مبارزهاش میگوید: "این شب برای هر کسی که در 3Arena باشد، شب بدی خواهد بود. این یک شب فوقالعاده خواهد بود و مردم متوجه خواهند شد که این سطح جدیدی از بوکس است. این مبارزه تاریخساز خواهد بود. ".
پیروزی شگفتانگیز تیم ملی فوتبال ایران در برابر حریف قدرتمند
تیم ملی فوتبال ایران در یک بازی هیجانانگیز و تماشایی موفق شد با نتیجهای غیرمنتظره حریف قدرتمند خود را شکست دهد. این بازی که در ورزشگاه آزادی برگزار شد، با حضور پرشور هواداران و در شرایطی خاص برگزار گردید. بازیکنان ایران با نمایش فوقالعادهای که از خود به جا گذاشتند، نشان دادند که عزم جدی برای موفقیت در مسابقات بینالمللی دارند. در نیمه اول بازی، تیم ایران با یک گل زودهنگام از حریف پیش افتاد. این گل که توسط مهاجم جوان و بااستعداد تیم به ثمر رسید، جو ورزشگاه را به شدت متشنج کرد و هواداران را به وجد آورد. پس از این گل، تیم حریف تلاش کرد تا بازی را به تساوی بکشاند، اما دفاع مستحکم ایران و درخشش دروازهبان تیم، مانع از این امر شد. نیمه دوم بازی با فشار بیشتر تیم حریف آغاز شد. آنها با تغییر تاکتیک و تعویضهای استراتژیک سعی در جبران گل خورده داشتند، اما بازیکنان ایران با تمرکز و هماهنگی مثالزدنی، به خوبی از دروازه خود محافظت کردند. در دقیقه ۷۵، تیم ملی ایران با یک ضد حمله سریع و زیبا، گل دوم را نیز به ثمر رساند و فاصله را به دو گل افزایش داد. این پیروزی نه تنها برای بازیکنان و کادر فنی، بلکه برای هواداران نیز یک لحظه تاریخی به شمار میرفت. پس از سوت پایان بازی، شادی و خوشحالی در میان هواداران موج میزد و بازیکنان با تشویقهای گرم آنها مواجه شدند. این پیروزی میتواند نقطه عطفی در مسیر تیم ملی ایران به سوی موفقیتهای بزرگتر باشد. با این پیروزی، تیم ملی ایران به جمع ۸ تیم برتر آسیا راه پیدا کرد و امیدها برای صعود به مراحل بالاتر افزایش یافت. کادر فنی و بازیکنان با روحیهای مضاعف به تمرینات خود ادامه خواهند داد تا در مسابقات آینده نیز بتوانند نتایج درخشانی کسب کنند. هواداران نیز با امید به آینده، از این پیروزی لذت میبرند و به حمایت از تیم ملی ادامه خواهند داد.
ولنتینا شِوچنکو، قهرمان دوباره: بازگشت به اوج در رقابت با الکسا گراسو
پس از ۱۸ ماه و دو نبرد دیگر با الکسا گراسو، ولنتینا شِوچنکو سرانجام موفق شد کمربند قهرمانی خود را دوباره به دور کمرش ببندد. این قهرمان بیچون و چرا در رقابت سهگانهاش با گراسو، به بهترین فرم خود بازگشت و کنترل کامل مبارزه را در دست گرفت و حریفش را به راحتی به زمین انداخت. اگرچه این سری رقابتها به طور فنی با نتیجه ۱-۱-۱ به پایان رسید، اما به نظر میرسد که دسته وزن زنان آماده است تا به جلو حرکت کند، زیرا چندین ورزشکار شایسته عنوان قهرمانی خود را نشان دادهاند. در حال حاضر، وضعیت دسته وزن پرواز زنان به این شکل است: در همین حال، کارین سیلوا، ۳۰ ساله، در آستانه یک جهش مشابه قرار دارد اگر بتواند از سد آراوجو عبور کند، زمانی که این دو در نیویورک به مصاف هم میروند. سیلوا، که از فارغالتحصیلان سری مسابقات «دانا وایت» است، در چهار سفر خود به اوکتگون بینقص بوده و اخیراً آریانه لیپسکی را در لاسوگاس شکست داده است. شِوچنکو با این پیروزی نشان داد که هنوز هم یکی از بهترینهای این رشته است و با تسلطی که بر مبارزه داشت، به همه ثابت کرد که برای بازگشت به اوج آماده است. او با تکنیکهای بینظیرش و قدرت بدنی فوقالعادهاش، حریفش را تحت فشار قرار داد و به راحتی برتری خود را در این رقابت به نمایش گذاشت. در حالی که شِوچنکو به دنبال دفاع از عنوان قهرمانیاش است، کارین سیلوا نیز در تلاش است تا نام خود را در این دسته به ثبت برساند. او با عملکردهای درخشانش در اوکتگون، به عنوان یکی از رقبای جدی برای قهرمانی شناخته میشود و همه چشمها به او دوخته شده است. این رقابتها نشاندهنده تحولات جدید در دسته وزن پرواز زنان است و به نظر میرسد که آینده این دسته بسیار روشن و پر از هیجان خواهد بود. با ورود ورزشکاران جدید و بااستعداد، میتوان انتظار داشت که مبارزات جذاب و دیدنیتری در آینده نزدیک برگزار شود. شِوچنکو و سیلوا هر دو در مسیر قهرمانی قرار دارند و باید دید که کدام یک از آنها میتواند به هدف خود برسد.
تیم ملی فوتبال کشورمان در یک بازی هیجانانگیز و پر از تنش، موفق شد با نتیجهای شگفتانگیز حریف خود را شکست دهد و گام بلندی به سوی صعود به جام جهانی بردارد. این دیدار که در ورزشگاه آزادی برگزار شد، با حضور پرشور هواداران و در شرایطی خاص انجام شد که همه چشمها به عملکرد ملیپوشان دوخته شده بود. در نیمه اول، تیم ملی با یک بازی تهاجمی و هماهنگ، حریف را تحت فشار قرار داد و در دقیقه ۲۵ بازی، با یک ضربه سر زیبا از سوی مهاجم تیم، به گل اول دست یافت. این گل باعث شد تا روحیه بازیکنان افزایش یابد و آنها با اعتماد به نفس بیشتری به بازی ادامه دهند. نیمه دوم با تغییرات تاکتیکی حریف همراه بود، اما تیم ملی با دفاع مستحکم و سازمانیافته خود، اجازه نداد تا حریف به گل تساوی دست یابد. در دقیقه ۷۰، یک ضد حمله سریع و هماهنگ از سوی ملیپوشان، منجر به گل دوم شد که شادی و هیجان را در میان هواداران به اوج رساند. این پیروزی نه تنها سه امتیاز ارزشمند برای تیم ملی به ارمغان آورد، بلکه نشاندهنده عزم و اراده بازیکنان برای رسیدن به هدف بزرگ صعود به جام جهانی بود. سرمربی تیم ملی پس از بازی در مصاحبهای گفت: "ما به سختی کار کردهایم و این پیروزی نتیجه تلاشهای شبانهروزی بازیکنان و کادر فنی است. ما هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن داریم، اما این پیروزی به ما انگیزه بیشتری میدهد. " هواداران نیز با ابراز شادی و حمایت از تیم ملی، به خیابانها ریختند و جشن پیروزی را برگزار کردند. این پیروزی میتواند نقطه عطفی در مسیر صعود به جام جهانی باشد و امیدها را برای آیندهای روشنتر در فوتبال کشورمان زنده نگه دارد. با این پیروزی، تیم ملی به جمع مدعیان صعود به جام جهانی پیوست و حالا همه منتظر دیدارهای آینده هستند تا ببینند آیا این روند مثبت ادامه خواهد داشت یا خیر. در نهایت، این بازی نه تنها یک پیروزی در جدول ردهبندی، بلکه یک پیروزی روحی و روانی برای تیم ملی و هوادارانش بود.
رتبه | مبارز | برد | باخت | مساوی | برد با نظر داور | سابمیشن | ناک اوت | ریچ | استایل |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
مراب دوالیشویلی | %۸۰ | %۲۰ | %۰ | %۷۵ | %۶ | %۱۸ | ۶۸' | Orthodox | |
۱ | شان اومالی | %۹۴ | %۵ | %۰ | %۲۳ | %۵ | %۷۰ | ۷۲' | Switch |
۲ | عمر نورمگومدوف | %۱۰۰ | %۰ | %۰ | %۴۳ | %۴۳ | %۱۲ | ۶۹' | Orthodox |
۳ | پتر یان | %۷۶ | %۲۳ | %۰ | %۵۰ | %۶ | %۴۳ | ۶۷' | Switch |
۴ | کوری سندهاگن | %۸۰ | %۱۹ | %۰ | %۴۱ | %۱۷ | %۴۱ | ۷۰' | Switch |
۵ | دیویسون فیگوریدو | %۸۴ | %۱۲ | %۴ | %۱۹ | %۳۸ | %۴۲ | ۶۸' | Orthodox |
۶ | هنری سجو دو | %۸۴ | %۱۵ | %۰ | %۵۰ | %۰ | %۵۰ | ۶۴' | Orthodox |
۷ | مارلون ورا | %۷۰ | %۲۶ | %۳ | %۲۳ | %۳۸ | %۳۸ | ۷۰.۵' | Switch |
۸ | سونگ یادونگ | %۷۱ | %۲۵ | %۳ | %۴۰ | %۱۵ | %۴۵ | ۶۷' | Orthodox |
۹ | راب فونت | %۷۴ | %۲۵ | %۰ | %۳۵ | %۲۰ | %۴۵ | ۷۱.۵' | Orthodox |
۱۰ | خوزه آلدوی | %۰ | %۰ | %۰ | %۰ | %۰ | %۰ | ۷۰' | Orthodox |
۱۱ | ماریو باوتیستا | %۸۶ | %۱۳ | %۰ | %۳۰ | %۴۶ | %۲۳ | ۶۹' | Switch |
۱۲ | کایلر فیلیپس | %۸۴ | %۱۵ | %۰ | %۳۶ | %۱۸ | %۴۵ | ۷۲' | Orthodox |
۱۳ | جوناتان مارتینز | %۸۱ | %۱۸ | %۰ | %۴۴ | %۱۱ | %۴۴ | ۷۰' | Southpaw |
۱۴ | دومینیک کروز | %۰ | %۰ | %۰ | %۰ | %۰ | %۰ | ۶۸' | Orthodox |
۱۵ | مونتِل جکسون | %۸۶ | %۱۳ | %۰ | %۳۸ | %۷ | %۵۳ | ۷۵.۵' | Southpaw |
امیت برنان، بوکسور جوان و بااستعداد ایرلندی، در سومین مبارزه حرفهای خود در نیویورک، به شدت هیجانزده بود. این بوکسور که در المپیک 2020 شرکت کرده بود، به مصاف دیوان لی رفت و با وجود مشکلاتی که در روز مبارزه پیش آمد، توانست پیروزی را از آن خود کند. برنان در روز مبارزه، متوجه شد که محافظ دهانش گم شده است. این محافظها بهطور خاص برای هر بوکسور ساخته میشوند و نبود آن میتوانست مشکلساز باشد. اما برنان با خرید محافظهای خودساخته و با وجود عدم تناسب، به میدان رفت و در پایان با تصمیم اکثریت داوران پیروز شد. او این تجربه را به عنوان درسی مهم میداند و میگوید: "گاهی اوقات باید چنین مسائلی پیش بیاید تا متوجه شوید که برای رسیدن به اهداف بزرگتر باید همه چیز را در دست بگیرید. من اکنون آمادهام تا در مبارزه بعدیام در 3Arena دوبلین، مقابل کوین کرونین برای عنوان قهرمانی سوپر میدلویت، به بهترین شکل ظاهر شوم. " برنان که اکنون 33 سال دارد، به خوبی میداند که زمان به نفع او نیست و قصد دارد تا 37 سالگی از دنیای بوکس خداحافظی کند. او میگوید: "من جوان نیستم و باید زمان از دست رفته را جبران کنم. به همین دلیل است که در این چهار مبارزه، برای دومین بار برای عنوان قهرمانی Celtic میجنگم. " او همچنین به تجربههایش در مبارزات قبلی اشاره میکند و میگوید: "مبارزه با دیوان لی در نیویورک، تجربهای بود که به من کمک کرد تا به بلوغ بیشتری در این ورزش دست یابم. با وجود اینکه تنها 4-0 هستم، اما به دلیل مبارزاتم، تجربهای مشابه یک بوکسور 10-0 دارم. " برنان با داشتن دارن بارکر، قهرمان سابق جهان در کنار خود، به خوبی میداند که باید به درستی مدیریت شود. او همچنین به این نکته اشاره میکند که به عنوان یک الماس، هر حریفی که با او مبارزه میکند، انگیزه بیشتری برای پیروزی دارد. "وقتی با بوکسورهایی مبارزه میکنید که ممکن است سابقه خوبی نداشته باشند، آنها به خاطر اینکه با یک الماس مبارزه میکنند، بهتر عمل میکنند. " برنان به شدت به ورزش بوکس علاقهمند است و میگوید: "فرداها تنها به خاطر چیزهایی که به دست نیاوردهام، پشیمان نخواهم شد. من در حال حاضر به دنبال رویای خود هستم و اگر به نتیجه نرسم، میتوانم با آن زندگی کنم. " او همچنین به رویای بزرگش برای مبارزه در مادیسون اسکوئر گاردن اشاره میکند و میگوید: "این همیشه رویای من بوده است. من به عنوان یک بوکسور حرفهای، میخواهم این رویا را به حقیقت تبدیل کنم و اگر به پیروزیهای بیشتری دست یابم، این رویا به واقعیت خواهد پیوست. ".
تیم ملی فوتبال ایران در یک بازی هیجانانگیز و نفسگیر موفق شد تا با نتیجهای شگفتانگیز حریف قدرتمند خود را شکست دهد. این دیدار که در ورزشگاه آزادی برگزار شد، به یکی از به یادماندنیترین مسابقات تاریخ فوتبال ایران تبدیل شد. بازیکنان تیم ملی با نمایش فوقالعاده خود، نشان دادند که برای رسیدن به موفقیت هیچ چیزی نمیتواند مانع آنها شود. در نیمه اول بازی، تیم ملی ایران با یک شروع قدرتمند و تهاجمی به میدان آمد و در دقیقه ۱۵ بازی، با یک گل زیبا توسط مهاجم جوان خود، امید نورافکن، به جلو افتاد. این گل باعث شد تا روحیه بازیکنان ایران به شدت افزایش یابد و آنها با اعتماد به نفس بیشتری به بازی ادامه دهند. حریف نیز که تحت فشار قرار گرفته بود، تلاش کرد تا بازی را به تساوی بکشاند، اما دفاع مستحکم ایران اجازه نداد تا آنها به هدف خود برسند. نیمه دوم بازی با شدت بیشتری ادامه یافت. تیم ملی ایران با استفاده از سرعت و تکنیک بالای بازیکنان خود، بارها دروازه حریف را تهدید کرد. در دقیقه ۶۰، ستاره تیم ملی، علیرضا جهانبخش، با یک شوت دیدنی، گل دوم را به ثمر رساند و فاصله را به دو گل افزایش داد. این گل نه تنها به معنای برتری بیشتر ایران بود، بلکه نشاندهنده قدرت و استعداد بالای بازیکنان ایرانی در عرصه بینالمللی بود. حریف در دقایق پایانی تلاش کرد تا با تغییر تاکتیک، نتیجه را به نفع خود تغییر دهد، اما درخشش دروازهبان ایران، سید حسین حسینی، مانع از هرگونه گلزنی شد. او با چند سیو فوقالعاده، به عنوان بهترین بازیکن میدان شناخته شد و تحسین همگان را برانگیخت. در نهایت، سوت پایان بازی به صدا درآمد و تیم ملی ایران با پیروزی ۲-۰ جشنوارهای از شادی و افتخار را در دل هواداران خود به راه انداخت. این پیروزی نه تنها به معنای موفقیت در این بازی خاص بود، بلکه نویدبخش آیندهای روشن برای فوتبال ایران در عرصه بینالمللی به شمار میرود. هواداران با سر دادن شعارهای شاد و پرشور، از بازیکنان خود استقبال کردند و این پیروزی را جشن گرفتند.
کالوم والش، بوکسور جوان و بااستعداد ایرلندی، هنوز از توجهات و هیاهوی اطرافش خسته نشده است. او با خندهای دلنشین در حین تمرین در باشگاه بوکس Wild Card در هالیوود کالیفرنیا میگوید: "نه، همه چیز خوب است. " این بوکسور جوان که هنوز در کارنامهاش شکست نخورده، تنها چند هفته تا بازگشتش به ایرلند برای مبارزهای مهم با پرزمیسلاو رونوسکی در 3Arena دوبلین فاصله دارد. اگر هم قرار باشد که او دچار اضطراب شود، این احساس در چهرهاش نمایان نیست. والش، که اهل کُرک است، همیشه در رینگ تحت فشار آرام بوده و خارج از رینگ نیز به همان اندازه اعتماد به نفس دارد. این نوع رفتار، قهرمانان و ستارهها را در این صنعت میسازد و والش 23 ساله از زمانی که برای اولین بار دستکشها را به دست کرد، به دنبال این هدف بوده است. او میگوید: "من همیشه اینگونه بودهام. واقعاً نگران چیزها نیستم. بهطور کلی، هیچوقت نگران چیزی نیستم. فقط سعی میکنم هر چیزی را که پیش میآید، بپذیرم. و با فرصتهایی که به دست میآورم، سعی میکنم تا حد امکان از آنها لذت ببرم، زیرا میدانم که این فرصتها به سرعت میآیند و به همان سرعت میتوانند بروند. بنابراین سعی میکنم در لحظه زندگی کنم و از هر چیزی که دارم لذت ببرم. نمیخواهم 40 یا 50 ساله شوم و بگویم، ای کاش بیشتر از آن لذت میبردم. " این نگرش سالمی است که در هر زمینهای از زندگی مفید است، اما بهویژه در دنیای بوکس که همه چیز میتواند در یک لحظه از بین برود. والش در این صنعت بیشتر عمرش را گذرانده و شاهد سقوط دیگران بوده است. او میداند که کارش را انجام داده و حالا زمان لذت بردن از آمادهسازی برای اولین مبارزهاش در خانه به عنوان یک حرفهای است. از زمانی که به کالیفرنیا رفته، به یکی از نامهای داغ در صحنه بوکس ایالات متحده تبدیل شده و رکورد 11-0 با 9 ناکاوت را به دست آورده است. اکنون او به عنوان یک قهرمان بازمیگردد و اگرچه به طور مکرر به خانه سفر میکند، نگران لهجه کالیفرنیاییاش است. او با خنده میگوید: "گاهی اوقات، چند نفر از بچهها به من میگویند یانک. اما من نمیخواهم لهجهام را از دست بدهم. " والش با لهجه ایرلندیاش به 3Arena بازمیگردد تا با رونوسکی، بوکسور لهستانی که رکورد 22-2-1 دارد، مبارزه کند. او میگوید: "این یک اتفاق بزرگ است، اما در نهایت، من باید بروم و برنده شوم. اگر بروم و ناکاوت شوم، همه چیز تمام میشود. " والش با اعتماد به نفس به مبارزهاش نگاه میکند و میگوید: "من به خوبی آمادهام و هیچ شکی در پیروزیام ندارم. این مبارزه برای من بسیار مهم است و میخواهم رکورد بینقصم را حفظ کنم. " او با اشاره به شب مبارزهاش میگوید: "این شب برای هر کسی که در 3Arena باشد، شب بدی خواهد بود. این یک شب فوقالعاده خواهد بود و مردم متوجه خواهند شد که این سطح جدیدی از بوکس است. این مبارزه تاریخساز خواهد بود. ".
تیم ملی فوتبال ایران در یک بازی هیجانانگیز و تماشایی موفق شد با نتیجهای غیرمنتظره حریف قدرتمند خود را شکست دهد. این بازی که در ورزشگاه آزادی برگزار شد، با حضور پرشور هواداران و در شرایطی خاص برگزار گردید. بازیکنان ایران با نمایش فوقالعادهای که از خود به جا گذاشتند، نشان دادند که عزم جدی برای موفقیت در مسابقات بینالمللی دارند. در نیمه اول بازی، تیم ایران با یک گل زودهنگام از حریف پیش افتاد. این گل که توسط مهاجم جوان و بااستعداد تیم به ثمر رسید، جو ورزشگاه را به شدت متشنج کرد و هواداران را به وجد آورد. پس از این گل، تیم حریف تلاش کرد تا بازی را به تساوی بکشاند، اما دفاع مستحکم ایران و درخشش دروازهبان تیم، مانع از این امر شد. نیمه دوم بازی با فشار بیشتر تیم حریف آغاز شد. آنها با تغییر تاکتیک و تعویضهای استراتژیک سعی در جبران گل خورده داشتند، اما بازیکنان ایران با تمرکز و هماهنگی مثالزدنی، به خوبی از دروازه خود محافظت کردند. در دقیقه ۷۵، تیم ملی ایران با یک ضد حمله سریع و زیبا، گل دوم را نیز به ثمر رساند و فاصله را به دو گل افزایش داد. این پیروزی نه تنها برای بازیکنان و کادر فنی، بلکه برای هواداران نیز یک لحظه تاریخی به شمار میرفت. پس از سوت پایان بازی، شادی و خوشحالی در میان هواداران موج میزد و بازیکنان با تشویقهای گرم آنها مواجه شدند. این پیروزی میتواند نقطه عطفی در مسیر تیم ملی ایران به سوی موفقیتهای بزرگتر باشد. با این پیروزی، تیم ملی ایران به جمع ۸ تیم برتر آسیا راه پیدا کرد و امیدها برای صعود به مراحل بالاتر افزایش یافت. کادر فنی و بازیکنان با روحیهای مضاعف به تمرینات خود ادامه خواهند داد تا در مسابقات آینده نیز بتوانند نتایج درخشانی کسب کنند. هواداران نیز با امید به آینده، از این پیروزی لذت میبرند و به حمایت از تیم ملی ادامه خواهند داد.
پس از ۱۸ ماه و دو نبرد دیگر با الکسا گراسو، ولنتینا شِوچنکو سرانجام موفق شد کمربند قهرمانی خود را دوباره به دور کمرش ببندد. این قهرمان بیچون و چرا در رقابت سهگانهاش با گراسو، به بهترین فرم خود بازگشت و کنترل کامل مبارزه را در دست گرفت و حریفش را به راحتی به زمین انداخت. اگرچه این سری رقابتها به طور فنی با نتیجه ۱-۱-۱ به پایان رسید، اما به نظر میرسد که دسته وزن زنان آماده است تا به جلو حرکت کند، زیرا چندین ورزشکار شایسته عنوان قهرمانی خود را نشان دادهاند. در حال حاضر، وضعیت دسته وزن پرواز زنان به این شکل است: در همین حال، کارین سیلوا، ۳۰ ساله، در آستانه یک جهش مشابه قرار دارد اگر بتواند از سد آراوجو عبور کند، زمانی که این دو در نیویورک به مصاف هم میروند. سیلوا، که از فارغالتحصیلان سری مسابقات «دانا وایت» است، در چهار سفر خود به اوکتگون بینقص بوده و اخیراً آریانه لیپسکی را در لاسوگاس شکست داده است. شِوچنکو با این پیروزی نشان داد که هنوز هم یکی از بهترینهای این رشته است و با تسلطی که بر مبارزه داشت، به همه ثابت کرد که برای بازگشت به اوج آماده است. او با تکنیکهای بینظیرش و قدرت بدنی فوقالعادهاش، حریفش را تحت فشار قرار داد و به راحتی برتری خود را در این رقابت به نمایش گذاشت. در حالی که شِوچنکو به دنبال دفاع از عنوان قهرمانیاش است، کارین سیلوا نیز در تلاش است تا نام خود را در این دسته به ثبت برساند. او با عملکردهای درخشانش در اوکتگون، به عنوان یکی از رقبای جدی برای قهرمانی شناخته میشود و همه چشمها به او دوخته شده است. این رقابتها نشاندهنده تحولات جدید در دسته وزن پرواز زنان است و به نظر میرسد که آینده این دسته بسیار روشن و پر از هیجان خواهد بود. با ورود ورزشکاران جدید و بااستعداد، میتوان انتظار داشت که مبارزات جذاب و دیدنیتری در آینده نزدیک برگزار شود. شِوچنکو و سیلوا هر دو در مسیر قهرمانی قرار دارند و باید دید که کدام یک از آنها میتواند به هدف خود برسد.